| Terug naar Genre | Biografie |
 |
|
 |
Rating: Great |
Hoewel low-key naar de maatstaven van de vroege jaren ’70 soul, Withers debuutplaat is bij alle maatstaven een verbazingwekkende debuut. Misschien heeft de relatief hoge leeftijd voor een singer/songwriter die zijn eerste album uitbrengt (Withers was begin dertig toen het uitkwam) geholpen om de nummers een volwassenheid en gewicht te geven die in de meeste eerste pogingen ontbraken.
Withers veroverde meteen een plaats binnen de soulmuziek door folk-achtige, meer introspectieve elementen te integreren dan wat bijna overal elders binnen de stijl te horen was. Terwijl zachte orkestratie en jazz-funk ritmes vaak te horen waren, verzaakte hij niet aan wat down-home blues en gospel invloeden, die echt naar de voorgrond kwamen op nummers als “Grandma’s Hands”.
Het zangerige, melancholische “Ain’t No Sunshine” was de verdiende hit van de plaat, maar de rest van het album bevatte een aantal fijne, bruisende groovende nummers die ten onrechte bekend blijven bij het grote publiek, zoals “Harlem,” “Sweet Wanomi,” “Moanin’ and Groanin’,” en “Better Off Dead.” Al het materiaal was origineel, behalve covers van Fred Neil’s “Everybody’s Talkin'” en The Beatles’ “Let It Be,” die Withers beide omtoverde tot zijn eigen gedenkwaardige op akoestiek gebaseerde soulstijl.
= Full Album Play List =
