Terug naar Genre |
![]() |
|
![]() |
Rating: Good |
Als And Then There Were Three suggereerde dat Genesis zich in de richting van pop begaf, dan is Duke het moment waarop ze de sprong in de strijd wagen. Niet dat het echt een sprong in het diepe was: de band heeft het album dan wel doorspekt met popsongs, maar er was nog steeds een zware dosis prog, zoals de afsluitende “Duke”-suite duidelijk maakte.
Dit is modernistische art rock, heel anders dan het breekbare, delicate Selling England by the Pound, en soms kan de precisie van de aanval een beetje bombastisch zijn. Toch is dit een grote sprong voorwaarts in het onderscheiden van het geluid van Genesis, de band, en samen met een nieuw kenmerkend geluid komen er pop songs, vooral in de gedaante van “Misunderstanding” en “Turn It on Again.” Het eerste is een lichte, bijna soulvolle, hartzeer song, het laatste is een denderende arena rocker, en beide laten de nieuwe versie van Genesis horen op zijn absolute best. De rest van de plaat komt in de buurt van wat ze kunnen evenaren.