| Terug naar Genre |
 |
|
 |
Rating: Great |
Off the Wall was een enorm succes en bracht vier Top Tien-hits voort (waarvan twee nummer één), maar niets had Michael Jackson kunnen voorbereiden op Thriller. Niemand had iemand kunnen voorbereiden op het succes van Thriller, want de omvang van het succes was gewoon onvoorstelbaar – een album dat 40 miljoen exemplaren verkocht in zijn eerste hitparade, met zeven van de negen nummers die de Top Tien bereikten (voor de goede orde, het geweldige “Baby Be Mine” en de vrij goede ballad “The Lady in My Life” zijn niet zoals de anderen).
Dit was een plaat die voor elk wat wils had, voortbouwend op de basisblauwdruk van Off the Wall door hardere funk, harde rock, zachtere ballads, en zachtere soul toe te voegen — de aanpak uitbreidend om voor elk publiek wat wils te hebben. Dat alleen al zou het album een goede kans hebben gegeven op een enorm publiek, maar het kwam ook precies op het moment dat MTV zijn hoogtepunt bereikte, en Jackson hielp het netwerk door niet alleen de eerste superster te zijn, maar ook de eerste zwarte ster, net zoveel als het netwerk hem hielp.
Dit alles zou het tot een succes hebben gemaakt (en het succes ervan diende op zijn beurt als een nieuwe standaard voor succes), maar het bleef bijna twee jaar in de hitlijsten staan, met singles, omdat het echt, echt goed was. Toegegeven, het was niet zo strak als Off the Wall — en het belachelijke, late-night house-of-horrors titelnummer is de grootste boosdoener, omdat het midden in de plaat aankomt en de vaart eruit zuigt — maar die een of twee cuts doen niets af aan een fenomenale set muziek.
Het is berekend, dat is zeker, maar de brutaliteit van die berekeningen (voordien zou niemand er zelfs maar aan gedacht hebben om metalvirtuoos Eddie Van Halen in te schakelen om op een discoplaat te spelen) wordt overtroffen door hun succes. Dit is waar een liedje zo zacht en lieflijk als “Human Nature” comfortabel samengaat met het stoere, bange “Beat It,” de zoete schmaltz van het Paul McCartney duet “The Girl Is Mine,” en de frizzy funk van “P.Y.T. (Pretty Young Thing).” En, hoewel dit een ontegenzeggelijk leuke plaat is, sluipt de paranoia er al in, wat zich uit in de twee beste nummers van de plaat: “Billie Jean”, waarin een vrouw beweert dat Michael de vader van haar kind is, en het uitzinnige “Wanna Be Startin’ Something”, de meest frisse funk op het album, maar het meest claustrofobische, engste nummer dat Jackson ooit opnam. Deze geven de plaat zijn anker en zijn een deel van de reden waarom de plaat meer is dan alleen een fenomeen. De andere reden is natuurlijk dat een groot deel van deze plaat gewoon geweldige muziek is.
= Full Album Play List =
